Að éta ömmu sína....

Minnir mig á söguna um strákinn sem saug alltaf hor úr nefinu á ömmu sinni. Þetta var í afskekktri sveit fyrir ca. 100 árum. Stráksi saug alltaf hor úr nefinu á ömmu sinni tvisvar á dag. En svo einn kaldann vetrar dag dó amman og þar sem samgöngur voru erfiðar auk mikils fannfergis  og langt í næsta prest til að jarðsetja, ákvað bóndinn á bænum þe. sonur þeirrar gömlu að setja hana niður í kaldann kjallarann og geyma hana þar fram á vor. liðu svo nokkrir dagar en þá var stráksi orðinn viðþolslaus af löngun í hor úr ömmu sinni, læddist niður í kjallarann , og byrjaði að sjúga, fyrst kom þetta horbragð sem hann þekkti svo vel en svo breyttist bragðið og varð sætt en skyndilega kom köggull upp í hann , hann bara kyngdi og hélt áfram að sjúga enda sæta bragðið gott, en svo kom annar köggull upp í hann, nú ákvað strákur að taka köggulinn út úr sér , og hvað hann varð undrandi að sjá að þetta var augað úr ömmunni..... Saga sem maður á að segja þegar verið er að éta svið, bregst ekki að einhver við borðið missir matarlystina.

Talinn hafa borðað ömmu sína

Aftur og aftur

Þetta er mjög áhugavert og flott framtak, antikin líður stundum fyrir geymsluplássið. En vonandi lenda þessi framtakssömu hjón ekki í að lagerplássið springur, það eru margir sem efalaust vilja losna við að þurfa henda gömlum byggingahlutum. Og vilja helst að hlutirnir séu sóttir heim að dyrym , en jú það kostar líka peninga. Ég veit að í Þýskalandi fylgir oftast eldhús-innréttingin fjölskyldunni sem býr þar á hverjum tíma, svo er hún tekin niður við flutning.

Hið gamla að komast aftur í tísku